Orð dagsins...
...voru rituð af einstaklega gáfaðri konu árið 1792:
”To preserve personal beauty, woman’s glory! the limbs and faculties are cramped with worse than Chinese bands, and the sedentary life which they are condemned to live, whilst boys frolic in the open air, weakens the muscels and relaxes the nerves. As for Rousseau’s remarks, which have since been echoed by several writers, that they have naturally, that is since birth, independent of educations, a fondness for dolls, dressing, and talking-they are so puerile as not to merit a serious refutation. That a girl, condemned to sit for hours together listening to the idle chat of weak nurses, or to attend to her mother’s toilet, will endeavor to join the conversation, is, indeed, very natural: and that she will imitate her mother and aunts, and amuse herself by adorning her lifeless doll, as they do in dressing her, poor innocent babe! is undoubtedly a most natural consequence... Nor can it be wxpected that a woman will resolutely endevor to strengthen her notions of beauty, and false description of sensibility, have been literally speaking, slaves to their bodies, and glory in their subjection, ... women are everywhere in this deplorable state ... Thought from their infancy that beauty is womans scepter, the mind shapes itself
to the body, and, roaming round its gilt cage, only seeks to adorn its prison.” (Bordo. 2003: 18 )
,,Til að viðhalda persónulegri fegurð, dýrð konunnar! er limum og hæfileikum kvenna misþyrmt meira en kínverskar fótabindingar gera, og kyrrsetulifið sem þær eru dæmdar til að lifa á meðan strákar ærslast undir opnum himni, veikir vöðva og róar taugar. Hvað varðar athugasemdir Rousseau, sem hafa síðar bergmálað í mörgum ritum, að þær hafi náttúrulega, semsagt frá fæðingu, óháð uppeldi og menntun, dálæti á dúkkum, að klæða up og að tala - þessar athugasemdir eru svo barnalegar að þær verðskulda ekki alvarlega afsönnun. Að stelpa, dæmd til að sitja klukkutímum saman og hlusta á fánýtt spjall fóstra, eða að vera viðstödd snirtingu móður sinnar, muni leitast við að taka þátt ís samtalinu, er vissulega mjög náttúrulegt; og að hún muni líkja eftir móður sinni og frænkum, og skemmta sér með því að skreyta og klæða líflausa dúkku sína, aumingja saklaust barnið! eru án efa mjög náttúrulegar afleiðingar... Það getur heldur ekki verið búsit við því að kona muni resolutely kappkosta við að styrkja líkasmbyggingu sína og halda sig frá veikjandi munað, ef yfirborðskenndar hugmyndir um fegurð, og rangar lýsingar um tilfinninganæmni, hafa snemma flækt hvatir gerða hennar... Teprulegar og tilgerðalegar konur eru, bókstaflega, þrælar líkama sinna, og dýrð kúgunar sinnar (þeirra),... konur eru allstaðar í þessu hörmulega ástandi... Eftir að hafa veirð kennt frá barnæsku að fegurð sé scepter konunnar, mótar hugurinn líkamann, og ráfar í kringum gyllt (?) búr sitt, þar sem hann sækist aðeins í að skreyta fangelsi sitt.”
Þetta fann ég í fyrrnefndri bók eftir aðra mjög gáfaða konu: Susan Bordo (,,Unbearable Weight. Feminism, Western Culture, and the Body”. 2003. fyrst útgefin 1993.) Vísunin er hinsvegar tekin úr bókinni The Feminist Papers, sem var ritstýrt af Alice Rossi. Konan gáfaða hét Mary Wollstonecraft og heitir grein hennar ,,A Vindication of the Rights of Woman”.
Ég vil taka fram að þetta var náttúrulega löngu fyrir tíma Foucault,
Beauvoir eða Bourdieu...
Stelpur hættum að dýrka undirokun okkar og skreyta fangelsi okkar!
(hehe ein alveg að missa sig...)
Njótið frelsis ykkar og réttinda.
Helga
Biðst afsökunar á ófullkláraðri þýðingu
”To preserve personal beauty, woman’s glory! the limbs and faculties are cramped with worse than Chinese bands, and the sedentary life which they are condemned to live, whilst boys frolic in the open air, weakens the muscels and relaxes the nerves. As for Rousseau’s remarks, which have since been echoed by several writers, that they have naturally, that is since birth, independent of educations, a fondness for dolls, dressing, and talking-they are so puerile as not to merit a serious refutation. That a girl, condemned to sit for hours together listening to the idle chat of weak nurses, or to attend to her mother’s toilet, will endeavor to join the conversation, is, indeed, very natural: and that she will imitate her mother and aunts, and amuse herself by adorning her lifeless doll, as they do in dressing her, poor innocent babe! is undoubtedly a most natural consequence... Nor can it be wxpected that a woman will resolutely endevor to strengthen her notions of beauty, and false description of sensibility, have been literally speaking, slaves to their bodies, and glory in their subjection, ... women are everywhere in this deplorable state ... Thought from their infancy that beauty is womans scepter, the mind shapes itself
to the body, and, roaming round its gilt cage, only seeks to adorn its prison.” (Bordo. 2003: 18 )
,,Til að viðhalda persónulegri fegurð, dýrð konunnar! er limum og hæfileikum kvenna misþyrmt meira en kínverskar fótabindingar gera, og kyrrsetulifið sem þær eru dæmdar til að lifa á meðan strákar ærslast undir opnum himni, veikir vöðva og róar taugar. Hvað varðar athugasemdir Rousseau, sem hafa síðar bergmálað í mörgum ritum, að þær hafi náttúrulega, semsagt frá fæðingu, óháð uppeldi og menntun, dálæti á dúkkum, að klæða up og að tala - þessar athugasemdir eru svo barnalegar að þær verðskulda ekki alvarlega afsönnun. Að stelpa, dæmd til að sitja klukkutímum saman og hlusta á fánýtt spjall fóstra, eða að vera viðstödd snirtingu móður sinnar, muni leitast við að taka þátt ís samtalinu, er vissulega mjög náttúrulegt; og að hún muni líkja eftir móður sinni og frænkum, og skemmta sér með því að skreyta og klæða líflausa dúkku sína, aumingja saklaust barnið! eru án efa mjög náttúrulegar afleiðingar... Það getur heldur ekki verið búsit við því að kona muni resolutely kappkosta við að styrkja líkasmbyggingu sína og halda sig frá veikjandi munað, ef yfirborðskenndar hugmyndir um fegurð, og rangar lýsingar um tilfinninganæmni, hafa snemma flækt hvatir gerða hennar... Teprulegar og tilgerðalegar konur eru, bókstaflega, þrælar líkama sinna, og dýrð kúgunar sinnar (þeirra),... konur eru allstaðar í þessu hörmulega ástandi... Eftir að hafa veirð kennt frá barnæsku að fegurð sé scepter konunnar, mótar hugurinn líkamann, og ráfar í kringum gyllt (?) búr sitt, þar sem hann sækist aðeins í að skreyta fangelsi sitt.”
Þetta fann ég í fyrrnefndri bók eftir aðra mjög gáfaða konu: Susan Bordo (,,Unbearable Weight. Feminism, Western Culture, and the Body”. 2003. fyrst útgefin 1993.) Vísunin er hinsvegar tekin úr bókinni The Feminist Papers, sem var ritstýrt af Alice Rossi. Konan gáfaða hét Mary Wollstonecraft og heitir grein hennar ,,A Vindication of the Rights of Woman”.
Ég vil taka fram að þetta var náttúrulega löngu fyrir tíma Foucault,
Beauvoir eða Bourdieu...
Stelpur hættum að dýrka undirokun okkar og skreyta fangelsi okkar!
(hehe ein alveg að missa sig...)
Njótið frelsis ykkar og réttinda.
Helga
Biðst afsökunar á ófullkláraðri þýðingu
posted by VBG/eög/HÓ at 10:17
5 Comments:
Já, þessu er ég sammála að mörgu leyti. Alltaf verið að gagnrýna það að kona sé ekki vel til höfð en á sama tíma á hún að vera hún sjálf (samkvæmt orðræðu dagsins í dag) en aðeins ef það sjálf samræmist hugmyndinni um vel til hafða konu sem hugsar vel um útlit sitt.
Eller hur?
Hilsen frá DK.
heyr heyr, min lille söster!!
EN var einmitt að læra um þessa konu núna á miðvikudaginn og þá kom sú skemmtilega staðreynd í ljós að hún er móðir konu að nafni Mary Shelley sem skrifaði bók um mann nokkur er hlaut nafnið Frankenstein....
En jú mér finnst of sem konur séu metnar eftir útliti en karla eftir félagslegri stöðu...
vá en áhugavert! hvar lærðiru það?
já hugsið ykkur Mary Shelley var bara 19 ára þegar hún skrifaði Frankenstein...
já, ótrúlegt hreint!!! Þetta lærði ég í fræði kynja!!
Mér finnst vera að dæma konur eftir útliti þarna með setningunni: teprulegar og tilgerðarlegar konur eru, bókstaflega, þrælar líkama sinna, og dýrð kúgunnar sinnar.
Hvað er tilgerðarleg og tepruleg kona? Hver ákveður það? Er ekki verið að dæma út frá útliti og fasi kvenna hvernig þær eru hið innra? Hvenær hættir í alvöru útlitið að vera aðalatriði í umræðu um konur?
Sigga
Skrifa ummæli
<< Home