botninn vegur þyngra en tvær háskólagráður

Var að lesa æðislega grein í ítalska blaðinu La Repubblica (http://www.repubblica.it) sem pabbi sendi mér. Þar sem ég þykist vera að fara að læra ítölsku ætla ég að laus-þýða brot úr greininni hér.

En fyrst er það forsagan.
Grein í Financial Times um afturför ítalskra kvenna í kvenréttindamálum hefur vakið mikla athygli á ítalíu. Sérstaklega eftir að greinin eftir þessa konu MILA SPICOLA
sem ég er að þýða eftir var birt. Það eru umræðuþættir um þetta í sjónvarpinu og allt. Forsíða Times er mynd af Elisabettu Canalis nakinni að sýna brjóst og síma í auglýsingu. Gagnrýni breska blaðamannsins snýr að fjölmiðlum á ítalíu, aðallega sjónvarpi, og hlutgervingu þeirra á konum. Gagnrýninni er líka beitt að einstaka konum eins og Canalis.

Hér má sjá hina fögru Canalis. Rass og brjóst eru hennar sérsvið sem sést ef maður googlar hana...

Vegur rass minn þyngra en gráðurnar?

Kæri ritstjóri, vegna gagnrýni Adrian Michaels í Financial Times um sigra sjónvarpsstúlkna og naktra kvenna á ítalíu vil ég benda á að vandamálið er ekki kvennavandamál. Það er ekki við feminismann og svokölluð risaskref hans, jafnvel afturábak, að sakast heldur maskílismann ítalska sem gnæfir yfir öllu.

í mínum augum hefur frú Canalis náð takmarki sínu, árangri og peningum, með snilldarbrag. Rétt upp hönd sú kona sem myndi afþakka smá eigin laun og jafnvel smá ást, og karlmenn myndu þeir segja nei takk ?

Hvað mig varðar eru þetta vandamál sem snerta mig daglega, í alvöru alla daga. Ég er 39 ára, einhleip, hef tvær háskólagráður (eina í arkitektúr og hina í varðveislu mynja), skarta tveim mastersgráðum, einni í hagfræði og hinni í sagnfræði, hef eina sérgráðu í ráðgjöf, er með doktorsgráðu .... og virkilega flottann rass.

Já einmitt, kæru lesendur, fyrstu samskipti mín við ítalksa maskílista bekkinn eru alltaf þrálátt augnaráð hans á þennan kost minn (svo lengi sem ég klæðist ekki vel víðum burka) sem er ekki mín sköpun og é gá því ekki mikið hrós skilið fyrir. Þrátt fyrir greindarísitölu mína, menningu mína, kaldhæðinina, og svo framvegis...

Og ég hugsa: en í alvöru eru þeir svona andlausir? Fátækir í samræðum við hitt kynið? Algjörlega vanhæfir til þess að mætast á öðrum sviðum en kynferðislegum? Hvernig sem það er er hugmynd mín sú að, fyrir utan einhver verðug frávik, "mér finnst þú einfaldlega heimskur" og guð einn veit hvað ég vildi hafa rangt fyrir mér, í ljósi þeirra vandamála sem ég lifi daglega. Ég veit líka að sá sem les þennan póst, ef viðkomandi er karlmaður, lyftir þegar brúnum. Ég gæti lagt hönd mína á eldinn, líkt og hann myndi glaður leggja hönd sína á mjöðm mér. Afsakið ef ég er ósvífin.

Og ég spyr mig, hvað eigum við ítalskar mæður að gera við þessa stráka (maschi)? vegna þess að í grunninn er vandamálið þeir; eigum við að drekkja þeim í æsku? kasta þeim vængstýfum af bjargi vitsmunalegs vals? Láta þá taka til í herberginu sínu frá átta ára aldri svo þeir skilji að orðið persóna á að koma í stað orðsins karlmaður (maschio)?

Kæri blaðamaður ég myndi hafa minni áhyggjur af ítölskum konum. Tölfræðin segir þær betri í skóla, alltaf herskárri, liprari, sterkari, kannski aðeins of samviskusamar... en þú áfellsist mig: í frumskógi karlmanna, sem eru í alvörunni takmarkað þróaðir reynum við þó að ná takmörkum okkar með þeim vopnum sem okkur eru eftirlátin. Nánast allar nöktu konurnar eru vel meðvitaðar um það sem þær gera, örugglega miklu meðvitaðari um það en prófesorinn sem flakkar á milli stöðva og staðnæmist til að dáðst að þeim. "Hvað er svona slæmt við þetta?" myndi stelpan segja, en líka prófesorinn.

Augljóslega ýkji ég og auðvitað er ég sammála þér að hryllilegar niðurdrepandi gáfur mannkyns, ákveðnir siðir og ákveðnar gjörðir, eru gagnrýniverð... en ég myndi sleppa áherslunni á konur einar og fjalla um málið á dýpri og flóknari veg.

Ég myndi sleppa því að einblína á ítalskt sjónvarp og alhæfa algerlega um það. Gleymum sjónvarpinu og skoðum tímarit, heimasíður eða hvað sem er annað. Það má finna fallega nakta stúlku á flestum vígvöllum. Ég ímynda mér að sá sem velji þessar ákveðnu myndir, líklega karlkyns fjölmiðlamaður, hafi sagt: " heit gella væri flott hér, hún vekur athygli" er ég aftur orðin of ósvífin? Í raun stunda ítalskir miðlar ekki blaðamennsku heldur sölumennsku og eftirspurn eftir brjóstum og rassi er gríðarleg.

Hér kæri herra Michaels, er spurningin um hvað selur. Og ég held að karlmenn séu í rauninni eins og börn, það viðrist nokkuð almennt og ég skammast mín nánast fyrir að skrifa það. Í Frakkalndi vakti umfjöllun um klára stjórnmálakonu í tískublaði glundroða. Það er alltaf sama sagan: samanburðurinn milli falleg, elegant og vitlaus og ljót, grimm, valdmikil - ergo klár. Klárlega börn.
Fjölbreytileikinn, kæru lesendur er alltaf jafn flókinn, alltaf jafn erfiður að skilja, koma til skila, selja og að samþykkja.

Ef ég fer á byggingarsvæði í hælaskómv ek ég athygli.... ekki vegna þess að ég er á móti lögum númer 494, heldur vegna þess að ég er með svo fallega kálfa... og mig dreymir um að vera tekin alvarlega þegar ég gef leiðbeiningar um rafkerfi. Ef ég segi þetta við karlmann, eða tekst á við umræðu á borð vð þessa eru viðbrögðin strax: "díses hvað þú ert bitur!". En ég er ekki bitur, ég er öskureið. Og vitið þið hvernig ég verð á þeirri stundu? ósvífin, hortug og taugaveikluð... já ætli ég sé bara ekki á túr. Ballið er búið.

Hér má sjá nokkrar nöktu kvennanna sem um ræðir
Ath! munið að þær gætu verið klárar líka.


Helga
sem er ekkert bitur bara öskureið ;)

ps. ég geri mér grein fyrir að þessi grien geti vakið taugaveiklun hér líkt og hún geriri á vef Repubblica en sorry hvað ég er erfið. Ætli ég sé ekki abr aá túr líka?

Linkur á grein: http://www.repubblica.it/2007/07/sezioni/persone/paese-veline/doppia-laurea/doppia-laurea.html

og útdrátt úr greininni sem deilt er á: http://www.repubblica.it/2007/07/sezioni/persone/paese-veline/paese-veline/paese-veline.html