Vissuð þið að smásagan sem bókmenntaform varð fyrst virk í Marokkó í kringum sjálfstæðisbaráttu þeirra um 1940? Þá byrjuðu marokkanskir rithöfundar að skrifa smásögur sem innihéldu ádeilu á samfélagið og var hún notuð sem samfélagsspegill til að knýja fram breytingar. En smásagan tók miklum breytingum eftir þennan tíma og á tímabilinu 1970-1990 voru mismunandi viðfangsefni kjarni sagnanna. Þar má meðal annars nefna líf millistéttar-menntamannsins (intellectual) og togstreitu þess að vera meðvituð um vanda samfélagsins en geta lítið gert til breytinga; líf verkmannastéttarinnar og hlutverk hennar á samfélagið allt; og að lokum menntun kvenna. Öll þessi efni voru miðlæg á einhverjum tímapunkti og áttu þátt í að koma umræðum um þau af stað, pot til breytinga.
Muhammad Shukri var marrokkanskur rithöfundur og hans frægasta bók er "Khrubz Al-Hafy" eða Þurra brauðið, eins og það myndi útleggjast á íslensku. Sú bók var lofuð í Evrópu og víðar en á sama tíma bönnuð í Marokkó og víða í Miðausturlöndum, þar til fyrir skömmu. Hans hrái og gagnrýni skrifstíll átti ekki upp á pallborðið hjá öllum. Þessi tvíræðni í viðtökum bókarinnar varð til þess að hann gaf ekkert út í 20 ár. En svo tók hann upp pennan á ný. Hann skrifar þó ekki meir, kallinn, þar sem hann dó árið 2002.
Þar hafið þið það. Fróðleiksmoli dagsins. Var í prófi og varð bara að tappa þessu af. Á íslensku takk fyrir.
Annars finnst mér ansi súrt að hafa ekkert lesið eftir konur í þessum kúrsi. En er það ekki dæmigert?
//eög
